Rada nadzorcza w spółce z o.o. Jak stanowi art. 215 ksh, rada nadzorcza spółki z ograniczoną odpowiedzialnością składa się z co najmniej trzech członków powoływanych i odwoływanych uchwałą wspólników. Pamiętajmy przy tym, że umowa spółki może przewidywać inny sposób powoływania lub odwoływania członków rady nadzorczej.Wydaje mi się, że najpierw rozmowa z zarządem - w przypadku "braku chęci współpracy" postraszenie policją... Gdy to nie poskutkuje policja... A w uchwale odwołującej zarząd powołaliście, lub w odrębnej uchwale powołaliście nowy zarząd? We wspólnocie nie ma "bezkrólewia" stary - nawet odwołany zarząd działa do momentu wyboru nowego.... To kluczowe - również dla Twoich ewentualnych działań - bo zwykle w takich uchwałach jest data przekazania dokumentów i osoby (nowy zarząd) niejako opowiedzialne za odbiór od starego zarządu dokumentacji. Przed tą datę nic nie możesz im zrobić, również nie bardzo możesz działać jeśli nie jesteś w nowym zarządzie... Nowy zarząd powinien podejrzewając, że może być później problem z ze starym zarządem "przyspawanym do stołków" napisać taki krótkie pisemko: "W związku z z uchwałą właścicieli nr.... o odwołaniu zarządu i uchwała nr... o powołaniu do zarządu zwaracamy się z prośbą o przygotowanie do przekazania kompletu dokumentów dotyczacych działalności wspólnoty wraz w ich wykazem na dzień........ . Prosimy o stawienie się z ww. dokumentami dnia ...... w nieruchomości ..... celem spisania protokołu przejecia dokumentacji i odbioru stanu technicznego nieruchomości przez nowy zarząd.... " - oczywiście to przykład bo nie wiem jaki model ewentualnego przyjęcia - przejęcia nieruchomości sobie ustaliliście. Takie pisemko najlepiej wysłać listem poleconym do przewodniczącego i reszty (macie podkładkę -jednocześnie w momencie ewentualnego pójścia na policję macie podkładkę, że nie jesteście awanturnikami - tylko ładnie prosiliście - a oni Was olali, co jest niezgodne z postanowieniami właścicieli, dodatkowo w przypadku jakiejś ewentualnej sprawy w sądzie pokażecie, że Wy poprawnie i kulturalnie chcieliście przejąć nieruchomość). Do takiego pisemka warto podpiąć uchwałę o wyborze/odwołaniu z wynikami ,a najlepiej z listą głosowania. Pozdrawiam HR
Brak obecności. Co się stanie, jeśli nie pójdę? - Wiadomości. Komisja wojskowa w 2020 roku. Stawienie się jest obowiązkowe? Od dzisiaj rusza w Polsce obowiązkowa kwalifikacja wojskowaChciałbym abyśmy w dyskusji wypracowali jednolite stanowisko w tej kwestii. Właściciele lokali podejmują decyzje dotyczące zarządu nieruchomością wspólną w formie uchwał stanowiących kolegialne oświadczenia woli. UoWL w art. 23 ust. 1 i 2 określa jak podejmowane są uchwały (większością głosów) i jakim sposobem (zebranie, 'kolędowanie'). Czy wystarczy podpis administratora, protokolanta, przewodniczącego zebrania, zarządu ....czy nie trzeba żadnych podpisów bo jak twierdzą niektórzy, uchwały zapadają większością głosów i właściciele podpisują uchwałę. Sprawdzałem w wyszukiwarce i nie znalazłem jednoznacznego wyjaśnienia tej sprawy: - kto stwierdza że dana uchwała otrzymała taką a nie inną wielkość głosów (udziałów), czyli kto bierze niejako odpowiedzialność na siebie na zebraniu czy po ukończeniu kolędowania, że dana uchwała właśnie nabrała mocy prawnej? Czy wogóle jest wymagane jakieś "zatwierdzenie" uchwały, czy jest taka potrzeba, czyli stwierdzenie faktu że została podjęta. Ktoś musi przecież przeliczyć udziały, głosy itd. oraz wziąść odpowiedzialność za prawidłowość wyliczeń, a jednocześnie niejako autoryzować wolę większości aby wszyscy właściciele mieli pewność że jest to rzeczywiście uchwała właścicieli (wspólnoty) a nie grupy "oszołomów" (niestety bywają takie). Osobiście uważam, że w tej sytuacji znajduje zastosowanie jak najbardziej art. 21 UoWL. Czy można uznać uchwałę w której nie policzono głosów (nikt nie stwierdził, nie wiadomo czy jest większość), są tylko podpisy kilku właścicieli za uchwałą? Czy to już jest uchwała (którą można zaskarżyć) czy nie jest to uchwała? Znalazłem poniższy wpis: „…Powzięcie uchwały jest czynnością konwencjonalną, a więc zdarzeniem, któremu mocą reguł znaczeniowych języka prawnego nadaje się znaczenie tylko wtedy, jeżeli zostaną spełnione określone w prawie warunki dokonywania tej czynności. Dlatego, ujmując rzecz precyzyjnie, albo wszelkie reguły konieczne do zaistnienia czynności prawnej zostały dopełnione, albo nie… uchwała nieważna (a więc niewywołująca jakichkolwiek skutków prawnych ze względu na niedochowanie minimalnych wymogów konstytuujących ją wedle wymogów przyjętej konwencji) nie zostaje powzięta w ogóle, a zatem nie istnieje…” – dr Katarzyna Bilewska, adwokat - adiunkt Katedry Prawa UW Warszawa (Gazeta Prawna 2009-05-21) - jak w świetle prawa, które nie określa dokładnie kiedy uchwała staje się uchwałą (poza uzyskaniem większości - ale kto to ma stwierdzić?) interpretować spełnienie wszystkich warunków jej powzięcia?
Rada nadzorcza w spółce z o.o. jest organem nadzoru, sprawującym stały nadzór nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności. Do szczególnych obowiązków rady nadzorczej należy ocena sprawozdania zarządu z działalności spółki z o.o. oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy, jak również wniosków zarządu dotyczących podziału zysku lubPracodawcy, którzy zatrudniają powyżej 50 osób w przeliczeniu na pełne etaty oraz zakłady budżetowe bez względu na liczbę pracowników obowiązkowo tworzą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, z którego środków wypłacane są świadczenia socjalne. Choć nie wynika to wprost z przepisów, w praktyce najczęściej powoływana jest komisja socjalna, która ma wpływ na to, komu i w jakiej wysokości przyznać świadczenia, takie jak np. zapomogi, dofinansowania do wypoczynku czy świadczenia z okazji świąt. Jakie są zasady powoływania komisji i co należy do jej kompetencji? Dowiesz się z naszego artykułu. Jakie przepisy prawa są podstawą powołania komisji socjalnej? Brak jest konkretnych przepisów normujących zasady powołania, skład czy kompetencje komisji socjalnej w zakładzie pracy. Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wskazuje w art. 8 ust. 1, że: „Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, […] oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów”. Z kolei art. 27 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych mówi, że: „Ustalanie zasad wykorzystania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w tym podział środków z tego funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności, ustala pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładową organizacją związkową”. Z przepisów tych wynika zatem, że zasady korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych określać powinien regulamin formułowany wspólnie przez pracodawcę oraz zakładową organizację związkową (bądź kilka organizacji, jeśli w danym zakładzie występuje ich więcej) lub przedstawiciela bądź przedstawicieli załogi, jeśli w zakładzie nie działają związki zawodowe. W jaki sposób w praktyce powoływana jest komisja socjalna? W kontekście przytoczonych powyżej przepisów prawa komisja socjalna powoływana jest do życia na podstawie regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Natomiast przepisy regulaminu komisji socjalnej określają jej skład, sposób funkcjonowania oraz przyznawania pracownikom świadczeń z funduszu. Jej powołanie ułatwia realizację normy art. 27 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, mówiącej o konieczności uzgodnienia przyznania świadczenia z zakładową organizacją związkową, natomiast brakuje, jak wspomniano wyżej, ustawowego obowiązku powołania takiej komisji. Najczęściej w zakładzie pracy organizowane są wybory na członków komisji socjalnej, a wybierani są oni spośród kandydatów zgłoszonych przez pracowników. Członków komisji socjalnej może także wskazać pracodawca w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Rola oraz kompetencje zakładowej komisji socjalnej mogą być różne zależnie od jej składu oraz trybu powołania. Tryb powołania, kompetencje, zakres i sposób działania komisji socjalnej z reguły określany jest w regulaminie komisji socjalnej. Zakładowa komisja socjalna nie posiada zwykle możliwości decydowania o sposobie realizowania polityki socjalnej w zakładzie pracy. Oznacza to, że komisja socjalna zazwyczaj nie ma kompetencji, żeby w sposób wiążący decydować o zapisach w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, sposobie rozdzielania środków funduszu czy ustalania jego budżetu. Pełni zatem tylko funkcję doradczą, wspomagającą, opiniującą oraz administracyjną. Technicznie jej rola sprowadza się w takim przypadku do: zebrania wniosków o przyznanie świadczenia oraz innych wymaganych dokumentów; wstępnego rozpoznania wniosków; przedstawienia rekomendacji w zakresie przyznania świadczenia. W pewnych okolicznościach komisja socjalna ma specjalne kompetencje, takie jak: możliwość modyfikacji zapisów w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; określanie sposobu podziału i wypłat środków funduszu; przyznanie lub nieprzyznanie świadczenia; realizacja polityki socjalnej zakładu pracy. Komisja socjalna może mieć prawo do przyznawania świadczeń socjalnych oraz wykonywania polityki socjalnej zakładu pracy czy wprowadzania zmian w zapisach regulaminu funduszu, jeśli spełnione są następujące warunki: regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych określa kompetencje komisji w zakresie przyznawania świadczeń z funduszu; w skład komisji, co określa zwykle regulamin komisji socjalnej, wchodzą: przedstawiciele pracodawcy – zwykle osoba lub organ zarządzający firmą lub inna osoba umocowana w drodze pełnomocnictwa lub ustanowiona na mocy statutu czy regulaminu przedsiębiorstwa; przedstawiciele działających w zakładzie pracy związków zawodowych – zarząd organizacji związkowej jest kompetentny co do działania w zakresie obsługi ZFŚS, w komisji socjalnej działa z reguły poprzez przedstawiciela. Powyższe warunki muszą być spełnione, ponieważ z przepisów prawa wynika, że przyznanie świadczenia wymaga porozumienia między upoważnioną osobą ze strony pracodawcy a organem związku zawodowego wskazanym w statucie. W zakładzie, w którym nie działa organizacja związkowa, w skład komisji będą mogli wejść jedynie przedstawiciele pracodawcy jako podmiotu przyznającego świadczenia, chociaż regulamin ZFŚS lub regulamin komisji socjalnej może nadać uprawnienia w zakresie przyznawania świadczeń funduszu także przedstawicielom pracowników. Do najważniejszych zadań administracyjnych zakładowej komisji socjalnej należą: rejestrowanie napływających wniosków o przyznanie świadczeń; weryfikowanie poprawności składanych wniosków pod względem formalnym; przygotowywanie protokołu z posiedzeń komisji; informowanie pracowników o decyzjach dotyczących złożonych przez nich wniosków; nadzorowanie wypłaty świadczeń; przechowywaniu dokumentacji związanej z realizowaniem polityki socjalnej w firmie. Co powinien określać regulamin komisji socjalnej? Jak już wspomniano, w celu sformułowania kompetencji zakładowej komisji socjalnej zwykle tworzony jest regulamin komisji socjalnej. Samo powołanie komisji do życia odbywa się na mocy regulaminu ZFŚS, jednak szczegółowe kwestie związane z jej funkcjonowaniem określa odrębny regulamin komisji socjalnej. Regulamin komisji socjalnej powinien przede wszystkim określać: sposób powołania komisji socjalnej; tryb wyboru członka komisji; sposób odwołania członka komisji; liczbę członków komisji; czas trwania kadencji; określenie i sposób wyboru przewodniczącego; określenie terminów posiedzeń komisji lub częstotliwości spotkań; określenie sposobu organizacji i przebiegu posiedzeń komisji; zakres kompetencji komisji (przyznawanie świadczeń socjalnych, realizacja polityki socjalnej firmy itd.). Czy komisja ma prawo wglądu do danych osobowych pracownika? Przyznanie świadczenia z ZFŚS uzależnione jest od sytuacji rodzinnej, życiowej i materialnej pracownika. Pracodawca, a de facto komisja socjalna, dysponuje więc informacjami dotyczącymi stanu rodzinnego pracownika, wieku członków jego rodziny, stanu zdrowia itp., a więc danymi osobowymi wrażliwymi. Jednak jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 8 maja 2002 r. (I PKN 267/01, OSNP 2004, nr 6, poz. 99), skoro przyznanie świadczenia z funduszu zależne jest od sytuacji rodzinnej, życiowej i materialnej osoby uprawnionej, to żądanie dokumentów potwierdzających ten stan nie jest naruszeniem dóbr osobistych pracownika, ani jego danych osobowych. Sposób dokumentowania tych okoliczności powinien być zawarty w treści regulaminu ZFŚS.
6) głosowanie tajne przeprowadza 2 osobowa komisja skrutacyjna, wybierana spośród członków Rady Pedagogicznej uczestniczących w zebraniu. 39. Rada Pedagogiczna przy wyborze swoich przedstawicieli do Komisji Konkursowej wyłaniającej kandydata na dyrektora szkoły przeprowadza głosowanie tajne. 40.
Nowe zapisy Statutu Polskiego Związku Łowieckiego wprowadzają znaczące zmiany podczas głosowania nad udzieleniem absolutorium dla poszczególnych członków Zarządu Koła. W myśl nowego Statutu PZŁ takie głosowanie musi być zorganizowane w formie tajnej. Oznacza to, że podczas każdego Walnego Zgromadzenia musi zostać powołana Komisja Skrutacyjna, która będzie w stanie przeprowadzić takie głosowanie. Zarząd koła powinien więc przed Walnym przygotować już karty do głosowania – najlepiej aby na jednej karcie znalazły się wszystkie osoby pełniące funkcje w Zarządzie, co z pewnością ułatwi przeprowadzenie głosowania i udokumentowania tego procesu. Na karcie do głosowania powinno znajdować się czytelne pytanie, na które należy przewidzieć trzy odpowiedzi dla każdego członka zarządu: udzielam absolutorium; nie udzielam absolutorium; wstrzymuje się od głosu. Taka zmiana z pewnością wydłuży odbywanie się zwyczajnych Walnych Zgromadzeń w kołach. Będą one przypominały te, w których dokonywane są wybory do organów koła. Statut PZŁ dopuszcza możliwość korzystania z urządzeń do głosowania, ale z pewnością wiele kół nie zdecyduje się na tego typu wydatek, chociaż istnieją firmy, które wypożyczają takie systemy do głosowania. Ten wpis został opublikowany w kategorii Walne Zgromadzenie, Zarząd Koła. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika. Obowiązek powołania rady nadzorczej (lub komisji rewizyjnej) w sp. z o.o. powstaje, gdy łącznie kapitał zakładowy spółki przewyższa kwotę 500 tys. złotych, a wspólników jest więcej niż dwudziestu pięciu! Jako ciekawostkę dodam, że w porównaniu do wcześniej obowiązującego stanu prawnego zmieniły się stricte wymogi ilościowe.Archiwum Data publikacji, 31 Sie 2021, Wto Autor, Karol Kusibab Ilość wyświetleń, 10394 Kwalifikacja wojskowa 2021 roku w naszym powiecie rozpoczyna się 06 września br., a potrwa do 16 września 2021 roku. W naszym powiecie obejmie ponad 300 osób – przede wszystkim mężczyzn urodzonych w 2002 roku. Obecność w trakcie komisji (oficjalnie: kwalifikacji wojskowej) jest OBOWIĄZKOWA. Kwalifikacja wojskowa prowadzona będzie w godzinach od 8:00 do 14:30, natomiast badania lekarskie prowadzone będą w godzinach od 8:30 do 12:30. W dniu 16 września 2021 r. przyjmowane będą tylko kobiety. Kwalifikacja wojskowa przeprowadzona zostanie w Starostwie Powiatowym w Lubaniu przy ul. Mickiewicza 2 (II piętro) w Lubaniu. Obowiązek stawienia się do kwalifikacji wojskowej w 2021 r. dotyczy: mężczyzn urodzonych w 2002 roku (tzw. rocznik podstawowy), mężczyzn urodzonych w latach 1997-2001, którzy nie posiadają jeszcze określonej kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej (tzw. roczniki starsze), osób (mężczyzn i kobiet) urodzonych w latach 2000-2001, które zostały uznane przez powiatowe komisje lekarskie za czasowo niezdolne do czynnej służby wojskowej ze względu na stan zdrowia (kategoria zdolności B), jeżeli okres tej niezdolności upływa przed zakończeniem kwalifikacji wojskowej, osób (mężczyzn i kobiet) urodzonych w latach 2000-2001, które zostały uznane przez powiatowe komisje lekarskie za czasowo niezdolne do czynnej służby wojskowej ze względu na stan zdrowia (kategoria zdolności B), jeżeli okres tej niezdolności upływa po zakończeniu kwalifikacji wojskowej i złożyły wniosek o zmianę kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej przed zakończeniem kwalifikacji wojskowej, kobiet urodzonych w latach 1997-2002, posiadających kwalifikacje przydatne do czynnej służby wojskowej lub pobierających naukę w celu uzyskania tych kwalifikacji, które w roku szkolnym lub akademickim 2020/2021 kończą naukę w szkołach lub uczelniach medycznych i weterynaryjnych oraz na kierunkach psychologicznych, albo będących studentkami lub absolwentkami szkół lub kierunków: analityka medyczna, farmacja, lekarski, lekarsko-dentystyczny, pielęgniarstwo, psychologia, ratownictwo medyczne, weterynaria, jeżeli nie posiadają jeszcze określonej kategorii zdolności do czynnej służby wojskowej. Do kwalifikacji wojskowej mogą zostać wezwane również osoby, które ukończyły 18 lat życia i zgłosiły się ochotniczo do kwalifikacji wojskowej do końca roku kalendarzowego, w którym kończą 24 lata życia, jeżeli nie posiadają jeszcze określonej zdolności do czynnej służby wojskowej. Jeżeli osoba wzywana, nie może stawić się do kwalifikacji wojskowej w określonym w wezwaniu terminie i miejscu musi powiadomić o tym właściwego wójta lub burmistrza najpóźniej w dniu, w którym była zobowiązana do stawienia się do kwalifikacji wojskowej i wyjaśnić przyczyny, które nie pozwalają jej na stawienie się w wyznaczonym terminie. W takiej sytuacji wójt lub burmistrz (prezydent miasta) wyznaczy nowy termin kwalifikacji wojskowej. Komisja wojskowa: na czym polega? Kwalifikacja wojskowa to badanie, w trakcie którego lekarska komisja stwierdza, czy dany kandydat nadaje się do służby w wojsku. Po spełnieniu krótkiej medycznej procedury każdy otrzymuje jedną z czterech kategorii: A, B, D, E. Osoby, które po raz pierwszy zostaną wezwane do kwalifikacji wojskowej powinny zabrać ze sobą: dowód osobisty lub inny dokument potwierdzający tożsamość, posiadaną dokumentację medyczną, aktualną fotografię o wymiarach 35 mm x 40 mm (bez nakrycia głowy), dokumenty potwierdzające wykształcenie lub posiadane kwalifikacje zawodowe albo zaświadczenie ze szkoły o kontynuowaniu naukiConoce el significado de komisja skrutacyjna en el diccionario polaco con ejemplos de uso. Sinónimos y antónimos de komisja skrutacyjna y traducción de komisja skrutacyjna a 25 idiomas. Las cookies de educalingo se usan para personalizar los anuncios y obtener estadísticas de tráfico web. Z uprawnienia do wskazania osób objętych ochroną związkową może korzystać tylko taka komisja, która posiada status zakładowej (ZOZ) lub międzyzakładowej (MOZ) organizacji związkowej. Status ZOZ został zdefiniowany w art. 25¹ Ustawy o zz. – posiadają go te komisje, które zrzeszają co najmniej 10 członków i członkiń zatrudnionych na umowach o pracę (lub umowach o pracę nakładczą) i co kwartał przedstawiają pracodawcy informację o swojej liczebności wg. stanu na ostatni dzień poprzedniego kwartału. Status MOZ ustala się analogicznie (na podstawie art. 25¹ w związku z art. 34 ust. 1 Ustawy o zz.) – z tą różnicą, że taka komisja obejmuje swoim działaniem kilka zakładów pracy i wystarczy, że jej łączna liczba członków i członkiń wynosi co najmniej 10 osób zatrudnionych na umowach o pracę (lub pracę nakładczą) – przy czym osoby te mogą być zatrudnione w różnych zakładach pracy (np. 3 osoby w zakładzie A i 7 osób w zakładzie B). Prawo do korzystania z ochrony związkowej w przypadku MOZ zależy od tego ile osób zrzesza i czy jest reprezentatywna (por. niżej): MOZ która nie jest reprezentatywna w żadnym z zakładów pracy aby móc korzystać z chronionej ochrony związkowej musi obejmować co najmniej jeden zakład w którym liczba zrzeszonych pracowników nie jest mniejsza niż 10 [1]. Poza liczebnością, w przypadku OZZ Inicjatywa Pracownicza, do zdobycia statusu ZOZ lub MOZ, komisje muszą zgodnie ze Statutem związku (§ 39 - 42) odbyć zebranie założycielskie na którym powołają Tymczasową Organizację Zakładową/Międzyzakładową. Od momentu zebrania taka organizacja może korzystać z uprawnień ZOZ/MOZ, ale aby te uprawnienia utrzymać, musi (1) dochować obowiązku informowania pracodawcy o swojej liczebności, (2) zostać zarejestrowana w Rejestrze związkowym prowadzonym przez Komisję Krajową, a następnie (3) odbyć w terminie 3 miesięcy od daty rejestracji walne zebranie członków i członkiń, które przekształci ją w komisje zakładową lub międzyzakładową. Na czym polega ochrona reprezentantów/ek komisji? Zgodnie z art. 32 ust. 1 Ustawy o zz., pracodawca nie może bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej: „1) wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazany, uchwałą zarządu jego członkiem lub innym pracownikiem będącym członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy,2) zmienić jednostronnie warunków pracy lub płacy na niekorzyść pracownika, o którym mowa w pkt. 1- z wyjątkiem gdy dopuszczają to odrębne przepisy.” Art. 34 Ustawy o zz. precyzuje, że z uprawnień określonych w art. 25¹-33¹ (a więc także z uprawnień wynikających z art. 32) może korzystać także międzyzakładowa organizacja związkowa. Ochrona osób reprezentujących komisje dotyczy więc zarówno ochrony trwałości stosunku pracy (nie można ich zwolnić bez zgody zarządu – niezależnie od trybu zwolnienia) oraz warunków pracy i płacy (one także nie mogą być zmieniane bez zgody zarządu). Wskazane w art. 32 ust. 1 zastrzeżenie „z wyjątkiem, gdy dopuszczają to odrębne przepisy” odnosi się do następujących sytuacji: zwolnień grupowych (Zgodnie z art. 5 Ustawy z dn. dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w przypadku przeprowadzania zwolnień grupowych osób chronionych nie można zwolnić, ale pracodawca może zmienić ich warunki pracy i płacy na niekorzyść – w takiej sytuacji osobom tym przysługuje tzw. „dodatek wyrównawczy” określony w Kodeksie Pracy), upadłości lub likwidacji pracodawcy (zgodnie z art. 41¹ Kodeksu Pracy w przypadku ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy nie stosuje się przepisów o szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o prace) oraz zmiany warunków pracy i płacy wynikających z układu zbiorowego (art. 241¹³ § 2 Kodeksu Pracy). W przypadku osób zatrudnionych na umowy o pracę na czas określony, objęcie ich ochroną nie oznacza, że pracodawca jest zobowiązany do zawarcia z takimi osobami umowy o pracę gdy obecna umowa się skończy. Ochrona trwa przez okres wskazany uchwałą zarządu komisji (patrz niżej), ale nie dłużej niż okres zatrudnienia wskazany w umowie o pracę zawartej na czas określony. Dotyczy to wszystkich sytuacji, także tych opisanych wyżej. Należy pamiętać, że celem ochrony nie jest zapewnienie wybranej osobie/wybranym osobom gwarancji trwałości stosunku pracy oraz warunków pracy i płacy bez względu na wszystko. Zgodnie z wyrokiem Sadu Najwyższego z 26 listopada 2003 r. (I PK 616/02), „działalność związkowa nie może być pretekstem do nieuzasadnionego uprzywilejowania pracownika w sferach niedotyczących sprawowania przez niego funkcji”. Ochrona ma zapewnić niezależność i swobodę działania tym osobom, które reprezentują organizację związkową wobec pracodawcy – osoby korzystające z uprawnień przewidzianych w art. 32 Ustawy o zz. muszą więc faktycznie ją reprezentować – tj. uczestniczyć w negocjacjach z pracodawcą (w przypadku zmian regulaminów pracy, wynagradzania, Funduszu Socjalnego), przygotowywać i podpisywać pisma, reprezentować związek podczas trwania sporu zbiorowego lub negocjowania układu zbiorowego itp. Komisja może zdecydować o tym w jakim zakresie dana osoba może ją reprezentować – np. tylko w sprawach związanych z funduszem socjalnym, albo we wszystkich kwestiach będących w kompetencji komisji. Ochrona związkowa nie jest jednak w jakikolwiek sposób zależna od zakresu w jakim dana osoba reprezentuje komisję – niezależnie od tego czy jest to reprezentowanie wyłącznie w konkretnych kwestiach, czy we wszystkich sprawach. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 12 stycznia 2012 r. (II PK 83/11) jednoocznie stwierdził: „Przepis art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych nie wypowiada się co do zakresu udzielonego pracownikowi upoważnienia, bowiem z jego punktu widzenia istotne jest to, że pracownik reprezentuje organizację związkową wobec pracodawcy. Inaczej rzecz ujmując, szczególna ochrona (…) nie zależy od zakresu upoważnienia, lecz od samego aktu umocowania pracownika do działania w imieniu związku zawodowego”. Kto może reprezentować komisję wobec pracodawcy i jak wybrać taką osobę/osoby? Osobą reprezentująca komisję wobec pracodawcy i korzystającą z ochrony związkowej może być każdy członek/członkini związku należący do danej komisji. Nie muszą być to osoby, które wchodzą w skład zarządu, ale osoby które zostają objęte ochroną muszą zostać ujawnione pracodawcy. Członek/członkini związku inny niż zasiadający w jego zarządzie korzysta z ochrony związkowej w chwili wskazania go imiennie w uchwale tego organu pod warunkiem, że w uchwale tej jest jednocześnie zawarte upoważnienie danego pracownika do reprezentowania organizacji wobec pracodawcy (wyrok SN z 12 września 2008 r., I PK 47/08; OSNP 2010/3-4/35). Ustawa o zz. określa, że osoby chronione wskazuje zarząd organizacji w odpowiedniej uchwale. Trzymając się literalnie przepisów Ustawy, wyboru osób, które reprezentują komisję wobec pracodawcy i korzystają z ochrony związkowej może dokonywać zarząd (prezydium) samodzielnie, w dowolnym terminie, bez konieczności zwoływania w tej sprawie zebrania wszystkich członków i członkiń komisji. Podobnie wygląda sytuacja, gdyby miało dojść do odwołania kogoś z funkcji reprentanta/tki komisji. Z punktu widzenia zasad, jakimi chcemy się kierować w Inicjatywie Pracowniczej takie rozwiązanie jest jednak niedemokratyczne i sytuacja, w której prezydium wskazuje samodzielnie osoby objęte ochroną jest dopuszczalna jedynie wyjątkowo – gdy jakiemuś członkowi/członkini komisji grozi zwolnienie z pracy lub niekorzystna zmiana warunków pracy i płacy, komisja nie wykorzystała całego limitu osób, które może objąć ochroną, a zwołanie zebrania nie jest możliwe z powodu krótkich terminów czy problemów organizacyjnych. Ogólną zasadą powinno być demokratyczne wybieranie (i odwoływanie) osób reprezentujących komisję przez ogół członków i członkiń danej komisji (zebranie). Należy jednak pamiętać, że jeśli zdecydujemy się na wybór osób chronionych przez zebranie członków i członkiń komisji, to wtedy i tak wybór ten będzie musiał być potwierdzony stosowną uchwała prezydium – bez niej bowiem ochrona nie będzie ważna. Na podstawie dotychczasowej praktyki naszego związku, przy wyborze osób objętych ochroną warto korzystać z następujących zasad: - osoby objęte ochroną powinny być wybierane na zebraniu członków i członkiń komisji (uchwałą zebrania przegłosowaną zwykłą większością głosów), a wybór ten powinien być następnie potwierdzany uchwałą prezydium (uchwałą zebrania prezydium przegłosowaną zwykłą większością głosów); - decydując się na objecie ochroną osób spoza zarządu, należy dokładnie przemyśleć (a najlepiej spisać w formie ustalenia z zebrania komisji) jak będzie wyglądało prowadzenie korespondencji z pracodawcą – często zdarza się, że do pisma do pracodawcy załączane są uchwały prezydium komisji (np. o wskazaniu osób objętych ochroną czy oddelegowujące członka/członkinię związku do czynności związkowych), a więc jeśli np. przewodniczący/a prezydium nie jest objęty/a ochroną i ujawniony/a pracodawcy, to i tak może się zdarzyć, że zajdzie konieczność ujawnienia go/jej poprzez przedstawienie uchwały prezydium. Z tego powodu, w początkowym etapie działalności komisji (gdy może ona objąć ochroną tylko jedną osobę) najwygodniejsze jest objęcie ochroną przewodniczącego/ej prezydium; - w przypadku, gdy komisja może wskazać więcej niż jedną osobę objętą ochroną (por. niżej) warto zachować sobie „na wszelki wypadek” jedno lub dwa miejsca dla osób, które będą mogły skorzystać z ochrony w przyszłości (np. w przypadku represji ze strony pracodawcy); - na walnym zebraniu komisji warto także zdecydować czy „wolnymi miejscami” może dysponować prezydium samodzielnie i w jakim zakresie; - wszystkie osoby korzystające z ochrony powinny traktować ją nie tylko jako prawo, ale – przede wszystkim – jako obowiązek wobec całej komisji. Dobrą praktyką jest składanie komisji (za pośrednictwem poczty e-mail lub na zebraniach) regularnych sprawozdań z działań wykonywanych przez osoby objęte ochroną; - w praktyce, sprawowanie funkcji w prezydium różni się trochę od reprezentowania komisji wobec pracodawcy. Osoby wchodzące w skład prezydium muszą przede wszystkim umiejętnie organizować prace całej komisji, dbać o dokładne prowadzenie dokumentacji, ewidencji i rejestrów, zapewniać komunikację pomiędzy członkami i członkiniami komisji, znać podstawowe przepisy z prawa pracy dotyczące funkcjonowania związków zawodowych oraz orientować się w wewnętrznych regulacjach i zasadach działania OZZ IP. Osoby reprezentujące prezydium wobec pracodawcy muszą natomiast być asertywne i komunikatywne, dobrze sobie radzić w sytuacjach stresowych i dysponować szerszą wiedzą z zakresu prawa pracy (będą musiały regularnie z niej korzystać podczas negocjacji) – ponieważ będą jednocześnie osobami ujawnionymi i „rozpoznawanymi” przez pracowników jako reprezentacja komisji, powinny także mieć dobre relacje z jak największą liczbą pracowników i pracownic. Jak prawidłowo zgłosić pracodawcy osoby chronione? Zgodnie z Ustawy o zz. podstawą do objęcia danej osoby ochroną związkową jest uchwała prezydium, która musi zawierać:- imienne wskazanie osoby/osób objętych ochroną;- wskazanie okresu na jaki dana osoba została objęta ochroną (najlepiej w formie wskazania od jakiego dnia obowiązuje ochrona – tj. dnia przedłożenia uchwały pracodawcy oraz wskazania okresu czasu trwania tej ochrony – np. „na okres 1 roku” lub posługując się klauzulą „do odwołania”, przy czym w tym drugim wypadku należy pamiętać by ją odwołać gdy na miejsce dotychczas chronionej osoby zostanie wskazana inna); Pracodawca powinien otrzymać od komisji pismo przekazujące mu taką uchwałę oraz zawierające wskazanie podstaw prawnych i pouczenie o prawach osób objętych ochroną (np. o tym, że ochrona związkowa przysługuje przez okres wskazany uchwałą zarządu, a po jego upływie dodatkowo przez połowę okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok – zgodnie z art. 32 ust. 2 Ustawy o zz.) oraz obowiązkach pracodawcy z tym związanych (np. o obowiązku uzyskania pisemnej zgody zarządu komisji na wypowiedzenie i rozwiązanie stosunku pracy z osobami chronionymi). Jak długo obowiązuje ochrona? Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o zz. ochrona obowiązuje przez okres wskazany uchwałą zarządu, a po jego upływie dodatkowo przez połowę okresu określonego uchwałą, nie dłużej jednak niż rok. Nie istnieją żadne ograniczenia w zakresie tego jak długi okres ochrony można wskazać w uchwale komisji – w praktyce większość komisji IP udziela ochrony osobom wchodzącym w skład prezydium i wskazuje okres ochronny równy kadencji (2 lata). Co do zasady, ochrona zaczyna obowiązywać od momentu kiedy pracodawca otrzyma pismo od komisji ze wskazaniem osoby/osób objętych ochroną (wyroki Sądu Najwyższego z 12 stycznia 2011 r., II PK 184/10 i z 2 czerwca 2010 r., II PK 367/09; OSNP 2011/21-22/274). Jest to o tyle ważne, że czasem zdarza się, że pismo informujące pracodawcę o wskazaniu osób objętych ochroną zostaje dostarczone po upływie kilku dni od podjęcia przez prezydium stosownej uchwały – wtedy zachodzi ryzyko, że pracodawca rozwiąże umowę o pracę z osobą wyznaczoną do ochrony w okresie pomiędzy podjęciem uchwały przez prezydium, a dostarczeniem pisma do pracodawcy. Należy więc starać się jak najszybciej dostarczyć pracodawcy pismo informujące o osobach objętych ochroną. Istnieje możliwość objęcia ochroną także osoby, której wypowiedziano umowę o pracę, ale której umowa nie uległa jeszcze rozwiązaniu (czyli podczas trwania okresu wypowiedzenia) – tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 2 grudnia 2011 r. (II PK 70/11; 2012/3/138). Jeśli komisja zdecyduje się objąć ochroną osobę, której wypowiedziano umowę o pracę to teoretycznie pracodawca powinien cofnąć wypowiedzenie. W praktyce niewielkie są jednak szanse na to, że taka osoba nie zostanie zwolniona lub po zwolnieniu zostanie przywrócona do pracy. Jeśli pracodawca nie cofnie wypowiedzenia, sąd będzie badał, czy nie nastąpiło zastosowanie przepisu niezgodnie z jego przeznaczeniem, czyli czy nie objęto ochroną osobę nie dlatego, że jest reprezentantem/tką i działaczem/działaczką związkowym, ale aby utrudnić zwolnienie [2] . W takiej sytuacji pracownik/pracownica i tak musi wnieść odwołanie od wypowiedzenia w ustawowym terminie (7 dni od dnia wręczenia wypowiedzenia). Według uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 1994 r., I PZP 59/93, w sytuacji, gdy po wypowiedzeniu przez pracodawcę umowy o pracę pracownik nie odwołał się od tego wypowiedzenia, a w okresie wypowiedzenia został wybrany do zarządu zakładowej organizacji związkowej i z tej przyczyny podlega ochronie z art. 32 ust. 1 ustawy o zz, siedmiodniowy termin przewidziany w art. 264 § 1 Kodeksu pracy biegnie od powzięcia przez pracownika wiadomości o tym wyborze, ale zdaniem części przedstawicieli doktryny ta uchwała już jest nieaktualna z uwagi na zmiany w treści art. 32 ust. 1 Ustawy o zz uzależniające skuteczność ochrony od poinformowania pracodawcy o wydaniu stosownej uchwały, nie zaś po prostu od jej podjęcia. Dlatego dziś uważa się iż takie odwołanie do sądu pracy powinno się mieścić w terminie zwyczajnym, liczonym od dnia wręczenia wypowiedzenia. W takim wypadku ochrona udzielona podczas wypowiedzenia umowy o pracę ale już po upływie terminu do odwołania się jest pozbawiona ochrony procesowej [3]. Komisja może także zdecydować o skróceniu okresu ochrony – w takiej sytuacji również decyzję powinno podjąć zebranie członków i członkiń, a następnie decyzja ta musi zostać potwierdzona uchwałą prezydium komisji. Komisja ma w takiej sytuacji 7 dni na poinformowanie pracodawcy o zmianach w zakresie osób objętych ochroną lub długości okresu ochrony [4]. W sytuacji, gdy ochrona związkowa ulega skróceniu, nadal obowiązuje przepis mówiący o tym, że po upływie okresu ochrony pracodawca nie może przez połowę tego okresu zwolnić lub zmienić warunków pracy na niekorzyść danego pracownika/pracownicy – jednak w tym wypadku będzie to okres odpowiednio krótszy (np. jeśli ochrona miała trwać rok, a komisja skróciła ją po 6 miesiącach, to danej osoby nie będzie można zwolnić przed upływem 3 miesięcy następujących po skróceniu okresu ochronnego). Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem doktryny, wydłużony okres ochrony trwający po czasie wskazanym w uchwale nie dotyczy osób wskazanych uchwałą zarządu Komisji Międzyzakładowych ponieważ art. 34² ust. 1 Ustawy o zz odnosi się wyłącznie do art. 32 ust. 1 Ustawy o zz, a przedłużenie tego okresu przewidziano w ust. 2, zaś zgodnie z ogólna zasadą przepisów o charakterze szczególnym nie poddaje się wykładni rozszerzającej [5]. Jak ustalić liczbę osób chronionych? Liczba osób chronionych jest różnie ustalana dla organizacji zakładowych i międzyzakładowych i zależy od tego czy są one reprezentatywne na poziomie zakładowym. Na poziomie zakładu pracy, reprezentatywność stwierdza się zgodnie z art. 24125a Kodeksu pracy – reprezentatywna jest organizacja, która:- zrzesza co najmniej 10% pracowników albo- należy do jednej z 3 central uznanych za reprezentatywne na poziomie krajowym (NSZZ „Solidarność”, OPZZ, Forum Związków Zawodowych) i zrzesza co najmniej 7% pracowników albo- jest najliczniejszą organizacja związkową działająca w danym zakładzie pracy. Dopóki na terenie zakładu pracy działa tylko jeden związek zawodowy, to jest on reprezentatywny bez względu na jego liczebność. Zazwyczaj komisja samodzielnie stwierdza czy ma status reprezentatywnej organizacji związkowej, ale nie może tego dokonać bez uzyskania od pracodawcy informacji (najlepiej w formie pisemnej) o tym: ile osób jest zatrudnionych w zakładzie pracy i czy na terenie zakładu nie działają inne związki zawodowe. Dopiero mając te informacje można uznać, że nasza komisja ma status organizacji reprezentatywnej. Oznacza to, że podczas zakładania nowej komisji (zakładowej lub międzyzakładowej) początkowo nasza komisja będzie mogła wskazać jedną osobę objętą ochroną (o ile zrzeszamy minimum 10 pracowników i pracownic w co najmniej jednym zakładzie pracy). Kolejne osoby będzie można zgłosić po stwierdzeniu reprezentatywności naszej komisji. W przypadku komisji międzyzakładowych reprezentatywność stwierdza się oddzielnie dla każdego zakładu pracy, jaki obejmuje ona swoim działaniem. Jeśli komisja zrzesza w danym zakładzie co najmniej 10% załogi lub jest jedynym związkiem zawodowym działającym w danym zakładzie, to jest ona reprezentatywna – nawet jeśli nie zrzesza w nim 10 osób zatrudnionych na umowach o pracę (ta zasada ma istotny wpływ na przysługującą jej liczbę osób chronionych). Ustalanie liczby osób chronionych – zakładowa organizacja związkowa Jeżeli komisja jest reprezentatywna, może wybrać jeden z dwóch trybów ustalania liczby osób podlegających ochronie:1. wskazuje liczbę pracowników objętych ochroną równą liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy na podstawie art. 32 ust. 3 Ustawy o zz. Zgodnie z art. 32 ust. 5 Ustawy o zz., osobami stanowiącymi kadrę kierowniczą są osoby kierujące jednoosobowo zakładem pracy i ich zastępcy albo wchodzący w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, a także inne osoby wyznaczone do dokonywania za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. Aby stwierdzić ile osób stanowi kadrę kierowniczą w zakładzie pracy, komisja powinna zwrócić się do pracodawcy z pisemną prośbą o wskazanie liczby tych osób. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie powiadamiania przez pracodawcę zarządu zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy, pracodawca jest zobowiązany w terminie 7 dni, na żądanie organizacji związkowej, przedstawić pisemną informacje o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie wskazuje liczbę pracowników uzależnioną od liczebności komisji na podstawie art. 32 ust. 4 Ustawy o zz.:• komisja licząca do 20 osób wskazuje dwie osoby objęte ochroną• komisją licząca więcej niż 20 osób wskazuje dwie osoby oraz dodatkowo: o po jednej osobie na każde rozpoczęte 10 członków tej organizacji będących pracownikami, jeśli liczy od 21 do 50 członków,o po jednej osobie na każe rozpoczęte 20 członków tej organizacji będących pracownikami, jeśli liczy od 51 do 150 członków,o po jednej osobie na każde rozpoczęte 30 członków tej organizacji będących pracownikami, jeśli liczy od 151 do 300 tych członków,o po jednej osobie na każde rozpoczęte 40 członków tej organizacji będących pracownikami, jeśli liczy 301 do 500 tych członków,o po jednej osobie na każde rozpoczęte 50 członków tej organizacji będących pracownikami, jeśli liczy więcej niż 500 tych która nie jest reprezentatywna, ma prawo do wskazania jednego pracownika objętego ochroną. Przykład: W zakładzie zatrudniającym 1 000 osób działają 3 komisje różnych central związkowych – Solidarności (300 osób), OPZZ (50 osób) i Inicjatywy Pracowniczej (105 osób). Reprezentatywne są komisje Solidarności i Inicjatywy Pracowniczej (zrzeszają odpowiednio: więcej niż 7% i 10% pracowników). OPZZ może więc wskazać jedną osobę objętą ochroną, Solidarność – 12 osób (2 osoby za „pierwszą dwudziestkę” członków oraz po jednej za każde następne 30 członków), a Inicjatywa Pracownicza – 7 osób (2 osoby za „pierwszą dwudziestkę” członków oraz po jednej za każdą następną „dwudziestkę”). Jeżeli w zakładzie pracy działałby tylko komisja OPZZ to byłaby ona reprezentatywna i mogłaby wskazać 5 osób objętych ochroną (2 za „pierwszą dwudziestkę” członków oraz po jednej za każde rozpoczęte 10 członków organizacji). Międzyzakładowa organizacja związkowa Komisja międzyzakładowa, która jest reprezentatywna w chociaż jednym zakładzie pracy objętym jej działaniem, może wybrać jeden z czterech trybów ustalania liczby osób podlegających ochronie:1. wskazuje liczbę pracowników objętych ochroną równą liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy w którym jest reprezentatywna na podstawie art. 34² ust. 1 pkt. 1 Ustawy o wskazuje liczbę pracowników uzależnioną od całkowitej liczebności komisji we wszystkich zakładach pracy, w których działa na podstawie art. 34² ust. 1 pkt. 1 Ustawy o zz. W tym wypadku liczbę osób chronionych oblicza się tak jak dla komisji zakładowych zgodnie z art. 32 ust. 4 Ustawy o wskazuje liczbę pracowników objętych ochroną równą liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy w którym jest reprezentatywna powiększoną o liczbę równą liczbie zakładów pracy gdzie komisja zrzesza co najmniej 10 osób na podstawie art. 34² ust. 1 pkt. 2 Ustawy o wskazuje liczbę pracowników uzależnioną od liczebności komisji w zakładzie pracy w którym jest reprezentatywna obliczoną tak jak dla komisji zakładowych zgodnie z art. 32 ust. 4 Ustawy o zz., ale powiększoną o liczbę równą liczbie zakładów pracy gdzie komisja zrzesza co najmniej 10 osób na podstawie art. 34² ust. 1 pkt. 2 Ustawy o międzyzakładowa, która nie jest reprezentatywna w żadnym z zakładów pracy, wskazuje osoby chronione w liczbie nie większej niż liczba zakładów pracy, w których komisja zrzesza co najmniej 10 osób (art. 34² ust. 2 Ustawy o Komisja międzyzakładowa może dowolnie „dzielić” ochronę związkową pomiędzy zakładami pracy, które obejmuje swoim działaniem. Przykład I: Komisja międzyzakładowa obejmuje swoim działaniem 3 zakłady pracy zatrudniające każdy po 10 pracowników i w każdym z nich kadrę kierownicza stanowi jedna osoba; w każdym z zakładów komisja zrzesza po 5 osób. Komisja zrzesza więc ponad 10% załogi w każdym z tych zakładów i jest reprezentatywna. Może więc ustalić liczbę osób chronionych wg. następujących trybów:Tryb 1 – komisja ma 3 osoby chronione (bo w zakładach, gdzie jest reprezentatywna kadrę kierowniczą stanowią łącznie 3 osoby)Tryb 2 – komisja ma 6 osób chronionych (ponieważ w każdym zakładzie, gdzie jest reprezentatywna przysługuje jej możliwość wskazania do 2 osób, ponieważ komisja liczy do 20 osób). Ze względu na fakt, że w żadnym z zakładów komisja nie zrzesza więcej niż 10 osób, nie jest możliwe wykorzystanie trybów 3 i 4, które umożliwiają jej powiększenie liczby osób chronionych o liczbę równą liczbie zakładów pracy gdzie komisja zrzesza co najmniej 10 osób. Przykład II: Komisja międzyzakładowa obejmuje swoim działaniem 3 zakłady pracy (A, B, C) zatrudniające każdy po 1000 pracowników. W zakładzie A komisja zrzesza 100 osób a kadrę kierowniczą stanowią 2 osoby. W zakładzie B komisja zrzesza 15 osób, a kadrę kierownicza stanowią 3 osoby. W zakładzie C komisja zrzesza 5 osób, kadrę kierowniczą stanowią 3 osoby. Ponieważ we wszystkich tych zakładach działają inne, liczniejsze związki zawodowe, komisja jest reprezentatywna w zakładach A i B. Może więc ustalić liczbę osób chronionych wg. następujących trybów:Tryb 1 – komisja ma 5 osób chronionych (kadra kierownicza w zakładach A i B, gdzie jest reprezentatywna)Tryb 2 – komisja ma 8 osób chronionych (6 za zakład pracy A i 2 za zakład pracy B)Tryb 3 – komisja ma 3 osoby chronione (2 za zakład pracy A i 1 za zakład B gdzie zrzesza powyżej 10 osób)Tryb 4 – komisja ma 7 osób chronionych (6 za zakład pracy A i 1 za zakład B gdzie zrzesza powyżej 10 osób) Zakończenie – ograniczony charakter ochrony W praktyce, ochrona prawna reprezentantów/ek komisji ma bardzo ograniczony charakter. Pracodawcy często decydują się na zwolnienie (nawet w trybie dyscyplinarnym) osób, które zostały im wskazane jako osoby chronione – liczą bowiem na to, że zwolnienie osoby chronionej podziała zastraszająco na resztę pracowników i pracownic. Co ważne, naruszenie przepisów o ochronie związkowej nie oznacza, że zwolnienie jest nieważne – wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy o pracę z osobą objętą ochroną, nawet dokonane bez zgody czy bez powiadomienia organizacji związkowej jest skuteczne i wiążące. Może zostać natomiast zaskarżone do sądu pracy (poprzez wniesienie pozwu o przywrócenie do pracy albo odszkodowanie za bezprawne rozwiązanie umowy o pracę w terminie 7 dni od otrzymania wypowiedzenia lub 14 dni od otrzymania oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia) i w takiej sytuacji zwolniony reprezentant/tka komisji najprawdopodobniej w zależności od zgłoszonego roszczenia zostanie przywrócony/a do pracy i otrzyma odszkodowanie za cały okres pozostawania bez pracy (czyli wyższe niż osoba, którą zwolniono bezprawnie, ale która nie była objęta ochroną) albo otrzyma odszkodowanie za bezprawne rozwiązanie umowy o pracę obliczone w zależności od charakteru umowy i trybu jej rozwiązania (porównaj z tabelą). Ostatecznie, o wyborze roszczenia niezależnie od wyboru dokonanego przez pracownika decyduje sąd, z tym że w praktyce przyjęło się iż sąd nie może zmienić roszczenia odszkodowawczego za bezprawne rozwiązanie umowy o pracę na przywrócenie do pracy jeżeli pracownik jednoznacznie oświadczył, iż nie chce do niej powrócić. Należy jednak zaznaczyć iż roszczenie o przywrócenie do pracy przy umowie zawartej na czas określony jest możliwe tylko do czasu przewidywanego trwania tej umowy i tylko w przypadku gdy nie przeciwstawia się temu krótki okres jej trwania, zaś dla trybu wypowiedzenia zgłoszenie takiego roszczenia jest możliwe na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dn. r., sygn. akt P 4/10 (Dz. U. z 2010 r. Nr 135, poz. 912) choć dotąd nie dokonano stosownej zmiany art. 50 § 3 Kodeksu pracy. Roszczenie o przywrócenie do pracy nie przysługuje po rozwiązaniu umowy o pracę na okres próbny w trybie wypowiedzenia co wprost wynika z przepisów kodeksu pracy – w tym wypadku pozostaje jedynie roszczenie odszkodowawcze. Tab. Roszczenie odszkodowawcze z tytułu bezprawnego rozwiązania umowy o pracę w zależności od charakteru umowy i trybu w jakim ją umowy/ tryb rozwiązania Rodzaj umowy/ tryb rozwiązania Umowa na czas nieokreślony Umowa na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy Umowa na okres próbny Wypowiedzenie równe wynagrodzeniu za czas w przedziale od dwóch tygodni do trzech miesięcy nie niżej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia równe wynagrodzeniu za okres do którego umowa miała trwać nie więcej jednak niż za trzy miesiące Równe wynagrodzeniu za czas do upływu którego umowa miała trwać Rozwiązanie bez wypowiedzenia równe wynagrodzeniu za przewidywany okres wypowiedzenia równe wynagrodzeniu za okres do którego umowa miała trwać nie więcej jednak niż za trzy miesiące równe wynagrodzeniu za przewidywany okres wypowiedzenia Ponieważ sprawy w sądach pracy trwają długo (przykładowo, w Warszawie średnia wynosi 2 lata dla postępowania w pierwszej instancji), to pracodawcy, którzy chcą się pozbyć osób uważanych za „inicjatorów/ki” związków zawodowych, zazwyczaj wolą zaryzykować przegraną sprawę w zamian za efekt zastraszenia załogi. Nie jest to co prawda „żelazna reguła”, ale zakładając związek zawodowy w swoim miejscu pracy trzeba być gotowym na taki obrót spraw. Z powyższych zastrzeżeń wynika, że przepisy prawne o ochronie reprezentantów/ek związkowych nie mogą zastąpić pracowniczej solidarności i determinacji w walce o swoje prawa i interesy. Jakub Grzegorczyk (Grupa robocza ds. prawa pracy) Podstawa prawna: Ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych ( 2014, poz. 167 ze zm.) Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy ( 1998 Nr 21 poz. 94 ze zm.) Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie powiadamiania przez pracodawcę zarządu zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy oraz wskazywania przez zarząd oraz komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej pracowników, których stosunek pracy podlega ochronie, a także dokonywania zmian w takim wskazaniu ( 2003 nr 108 poz. 1013) Przypisy: [1] - Wynika to stąd, iż art. 34² ust. 2 Ustawy o zz stanowi wyjątek od zasady ustalonej w art. 32 ust. 6. który w innym wypadku również stosował by się do MOZ na mocy zbiorowego odesłana z art. 34 ust. 1 Ustawy o zz. Natomiast wykładnia językowa art. 34² ust. 2 Ustawy o zz nie jest jasna, zdaniem rp. Dariusza Szybowskiego zgodnie z wyrażoną w tym przepisie normą „liczba pracowników podlegających ochronie nie może być większa od liczby zakładów pracy objętych działaniem tej organizacji, które zatrudniają co najmniej 10 pracowników będących jej członkami. Inaczej mówiąc, każdy zakład, w którym zatrudnionych jest co najmniej 10 członków organizacji, to jeden działacz chroniony”. Ochrona zatrudnienia działaczy związkowych, [dostęp 29 lipca 2014]. [2] - Tutaj patrz np. wcześniej cytowany wyrok Sądu Najwyższego z 26 listopada 2003 r. (I PK 616/02), zgodnie z którym „działalność związkowa nie może być pretekstem do nieuzasadnionego uprzywilejowania pracownika w sferach niedotyczących sprawowania przez niego funkcji”. [3] - Kazimierz Jaśkowski, Eliza Maniewska, Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy, lex/el, [stan prawny teza do art. 264.[4] - Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie powiadamiania przez pracodawcę zarządu zakładowej organizacji związkowej o liczbie osób stanowiących kadrę kierowniczą w zakładzie pracy oraz wskazywania przez zarząd oraz komitet założycielski zakładowej organizacji związkowej pracowników, których stosunek pracy podlega ochronie, a także dokonywania zmian w takim wskazaniu ( 2003 nr 108 poz. 1013) [5] - „Jeśli chodzi o mechanizmy stabilizacji stosunku pracy działaczy międzyzakładowych organizacji związkowych, to obowiązują zasady analogiczne jak te przewidziane w art. 32 ust. 1 Oznacza to w wymiarze temporalnym brak gwarancji trwałości zatrudnienia po zakończeniu kadencji, gdyż komentowany przepis nie zawiera stosownej treści odesłania do art. 32 ust. 2 Krzysztof Baran, Komentarz do ustawy o związkach zawodowych, [w:] Zbiorowe prawo pracy. Komentarz, wyd. II, lex/el (stan prawny Teza do art. 34(2) funduszu. Finansowanie z RRF jest wypłacane po osiągnięciu określonych celów pośrednich i końcowych. Kontrola Trybunału koncentrowała się na tym, czy Komisja zgromadziła wystarczające i odpowiednie dowody na poparcie swojej oceny stopnia osiągnięcia celów pośrednich. W 2021 r. Hiszpania otrzymała jednorazową płatność REGULAMIN KRAJOWEGO ZJAZDU PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH § 1. 1. Regulamin określa zasady organizacji i tryb działania Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych, w tym Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych. 2. Ilekroć w Regulaminie jest mowa o: 1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 1 lipca 2011 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych ( Dz. U. z 2018r., poz. 916); 2) Regulaminie wyborów do organów izb – należy przez to rozumieć Regulamin wyborów do organów izby oraz trybu odwoływania ich członków przyjęty przez Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych; 3) Krajowym Zjeździe – należy przez to rozumieć Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 4) Nadzwyczajnym Krajowym Zjeździe – należy przez to rozumieć Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych; 5) Naczelnej Radzie – należy przez to rozumieć Naczelną Radę Pielęgniarek i Położnych, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 6) Naczelnej Komisji Rewizyjnej – należy przez to rozumieć Naczelną Komisję Rewizyjną, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 7) Naczelnym Sądzie – należy przez to rozumieć Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 8) Naczelnym Rzeczniku – należy przez to rozumieć Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, organ Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych; 9) Naczelnej Izbie – należy przez to rozumieć Naczelną Izbę Pielęgniarek i Położnych; 10) okręgowej radzie – należy przez to rozumieć okręgową radę pielęgniarek i położnych; 11) delegacie – należy przez to rozumieć delegata na Krajowy Zjazd Pielęgniarek i I Krajowy Zjazd. § 2. 1. Krajowy Zjazd jest zwoływany przez Naczelną Radę co 4 lata. 2. Termin Krajowego Zjazdu Naczelna Rada ustala najpóźniej na sześć miesięcy przed upływem kadencji organów Izby. Niezwłocznie po ustaleniu terminu Naczelna Rada informuje o tym okręgowe rady. 3. Termin rozpoczęcia obrad Krajowego Zjazdu powinien zostać wyznaczony na dzień przypadający nie później niż do końca maja roku kalendarzowego, w którym upływa 4-letnia kadencja Krajowego Zjazdu. § 3. 1. W obradach Krajowego Zjazdu biorą udział z głosem stanowiącym delegaci, a z głosem doradczym nie będące delegatami osoby pełniące funkcje w ustępujących organach Naczelnej Izby wymienionych w § 1 ust. 2 pkt 5-8. 2. Zawiadomienie o terminie, miejscu i porządku obrad Krajowego Zjazdu wraz z pouczeniem o obowiązku uczestnictwa w posiedzeniach Krajowego Zjazdu Naczelna Rada przesyła osobom wymienionym w ust. 1, co najmniej na 14 dni przed terminem Krajowego Zjazdu. 3. Wraz z zawiadomieniem, o którym mowa w ust. 2 Naczelna Rada przesyła sprawozdania z działalności organów Naczelnej Izby wymienionych w § 1 ust. 2 pkt 5-8, a także projekty uchwał w sprawach, które są objęte porządkiem obrad. 4. Oprócz osób wskazanych w ust. 1 na posiedzeniach Krajowego Zjazdu mogą być obecni wyłącznie goście zaproszeni uprzednio przez Prezesa lub Prezydium Naczelnej Rady, a w czasie obrad Krajowego Zjazdu, przez jego Prezydium. § 4. 1. Delegata obowiązuje obecność i czynny udział w posiedzeniach Krajowego Zjazdu. 2. Delegat bierze udział w posiedzeniach Krajowego Zjazdu wyłącznie osobiście. 3. Delegat może być członkiem tylko jednej komisji zjazdowej. 4. Każdego dnia przed rozpoczęciem obrad Krajowego Zjazdu delegat potwierdza swoją obecność podpisem na liście obecności. Przed rozpoczęciem pierwszego dnia obrad delegat otrzymuje dokument stwierdzający posiadany mandat. 5. Mandat delegata trwa do momentu wyboru delegatów na kolejny Krajowy Zjazd. § 5. 1. W sprawach wynikających z przepisów prawa Krajowy Zjazd podejmuje uchwały. 2. Krajowy Zjazd może w drodze uchwały zobowiązać Naczelną Radę do podjęcia działań leżących w jej kompetencjach. 3. Krajowy Zjazd jest władny do podejmowania uchwał, w tym dokonania wyborów w trybie Regulaminu wyborów do organów izb przy obecności co najmniej połowy delegatów. 4. W przypadku braku quorum ponowny termin Krajowego Zjazdu ustala Naczelna Rada, przy czym termin ten powinien zostać wyznaczony na dzień przypadający nie później niż 2 miesiące i nie wcześniej niż 3 tygodnie po dniu poprzedniego terminu Krajowego Zjazdu. 5. Uchwały są podejmowane zwykłą większością głosów. 6. Uchwały: 1) w sprawie Regulaminu wyborów do organów izby oraz trybu odwoływania ich członków; 2) w sprawie regulaminów organów Naczelnej Izby; 3) w sprawie ramowych regulaminów organów okręgowych izb pielęgniareki położnych; 4) w sprawie wyboru Prezesa Naczelnej Rady, Przewodniczącego Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącego Naczelnego Sądu oraz Naczelnego Rzecznika, – Przewodniczący Krajowego Zjazdu przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia w terminie 21 dni od dnia ich podjęcia. 7. Prezes Naczelnej Rady przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia na jego żądanie, w terminie 14 dni od jego otrzymania, uchwałę, o której mowa w ust. 5, jeżeli nie została ona nadesłana w trybie określonym w tym przepisie, a także inną uchwałę Krajowego Zjazdu, w celu umożliwienia realizacji przez ministra określonego w ustawie uprawnienia do zaskarżenia uchwał do Sądu Najwyższego. 8. Uchwałę Krajowego Zjazdu podpisuje Przewodniczący Krajowego Zjazdu lub jego zastępca oraz sekretarz Krajowego Zjazdu lub członek Prezydium Krajowego Zjazdu. 9. Procedurę podejmowania przez Krajowy Zjazd uchwał w trybie Regulaminu wyborów do organów izb szczegółowo reguluje ten Regulamin. § 6. Krajowy Zjazd realizuje swoje zadania na posiedzeniach plenarnych oraz poprzez pracę w komisjach zjazdowych. § 7. Obrady Krajowego Zjazdu otwiera Prezes Naczelnej Rady i prowadzi je do czasu wyboru Przewodniczącego Krajowego Zjazdu. W razie nieobecności Prezesa Naczelnej Rady zadanie to wykonuje Wiceprezes Naczelnej Rady albo inny członek jej Prezydium. § 8. 1. Nad prawidłowym, sprawnym i efektywnym przebiegiem obrad Krajowego Zjazdu czuwa Prezydium Krajowego Zjazdu. 2. Prezydium Krajowego Zjazdu stanowią: Przewodniczący Krajowego Zjazdu, sekretarz Krajowego Zjazdu oraz zastępcy Przewodniczącego i członkowie Prezydium Krajowego Zjazdu, w liczbie ustalonej przez Krajowy Zjazd. 3. Przewodniczący Zjazdu lub jego zastępca kieruje przebiegiem Krajowego Zjazdu zgodnie z porządkiem obrad, udziela głosu delegatom i zaproszonym gościom, zarządza przeprowadzenie głosowania oraz wykonuje inne czynności związane z prowadzeniem obrad. § 9. 1. Krajowy Zjazd może podjąć decyzję o przerwaniu obrad i kontynuowaniu ich po przerwie nie dłuższej niż 90 dni. Termin posiedzenia po przerwie wyznacza Naczelna Rada w ramach zakreślonych przez Krajowy Zjazd. Przepisy § 3 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 2. Prezydium Krajowego Zjazdu może zarządzić przerwę w posiedzeniu Krajowego Zjazdu w danym dniu, jeżeli będzie to uzasadnione z uwagi na sprawność lub efektywność prowadzenia obrad, w szczególności z uwagi na konieczność prowadzenia przez komisję zjazdową pracy nad treścią projektu uchwały albo innego dokumentu przyjmowanego przez Krajowy Zjazd. § 10. 1. Porządek obrad Krajowego Zjazdu obejmuje w szczególności: 1) otwarcie Krajowego Zjazdu i wystąpienie Prezesa Naczelnej Rady; 2) wybór osób uprawnionych do liczenia głosów oddanych w głosowaniu jawnym, chyba że Krajowy Zjazd podejmie decyzję o przeprowadzaniu głosowań jawnych przy pomocy urządzeń elektronicznych; 3) wybór Przewodniczącego Krajowego Zjazdu; 4) wybór członków Prezydium Krajowego Zjazdu; 5) wybór komisji mandatowej; 6) sprawozdanie przewodniczącego komisji mandatowej; 7) przyjęcie porządku obrad; 8) wybór komisji zjazdowych; 9) rozpatrzenie sprawozdań ustępujących organów Naczelnej Izby; 10) podjęcie decyzji w sprawie absolutorium dla ustępującej Naczelnej Rady; 11) wybory organów Naczelnej Izby, zgodnie z Regulaminem wyborów do organów izb; 12) rozpatrzenie wniosków; 13) podjęcie uchwał; 14) sprawozdania komisji zjazdowych; 15) zamknięcie Krajowego Zjazdu. 2. Krajowy Zjazd rozpatruje wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia o podjęcie uchwały w sprawie należącej do jego właściwości na najbliższym Krajowym Zjeździe. Wniosek, który wpłynie w czasie obrad Krajowego Zjazdu podlega rozpatrzeniu na tym Krajowym Zjeździe. § 11. 1. Krajowy Zjazd powołuje następujące komisje zjazdowe: 1) komisję mandatową, która stwierdza czy Krajowy Zjazd jest władny do podjęcia uchwał; 2) komisję wyborczą, która przyjmuje zgłoszenia kandydatur i w kolejności alfabetycznej sporządza listy kandydatów; 3) komisję skrutacyjną, która przeprowadza głosowania tajne i imienne, a także nadzoruje prawidłowość przeprowadzania głosowań w sytuacji, gdy głosowania są przeprowadzane przy użyciu urządzeń do elektronicznego liczenia głosów; 4) komisję uchwał i wniosków, która przyjmuje od delegatów pisemne propozycje uchwał i wniosków wraz z uzasadnieniem, a także dba o prawidłowość formułowania przez wnioskodawców projektów uchwał i wniosków. 2. Krajowy Zjazd może powołać także inne komisje zjazdowe mające charakter merytoryczny, w szczególności w celu pracy nad treścią projektów uchwał i innych dokumentów przyjmowanych przez Krajowy Zjazd. 3. Krajowy Zjazd ustala liczbę członków danej komisji zjazdowej. 4. Członkowie komisji skrutacyjnej nie mogą kandydować w wyborach przeprowadzanych w czasie obrad Krajowego Zjazdu. § 12. 1. Komisje zjazdowe wybierają ze swego składu: przewodniczącego, dwóch zastępców oraz sekretarza. 2. Przewodniczący komisji kieruje jej pracami i składa Krajowemu Zjazdowi sprawozdanie z jej działalności. 3. Komisja sporządza ze swych czynności protokół, który podpisują wszyscy jej członkowie. § 13. Krajowego Zjazdu udziela głosu uczestnikom Krajowego Zjazdu w sprawach objętych porządkiem obrad, według kolejności zgłoszeń. 2. Prezydium Krajowego Zjazdu może ograniczyć czas trwania wypowiedzi. 3. Prezesowi Naczelnej Rady, Przewodniczącemu Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącemu Naczelnego Sądu i Naczelnemu Rzecznikowi oraz zaproszonym gościom Przewodniczący Krajowego Zjazdu może udzielić głosu poza kolejnością osób zgłoszonych do zabrania głosu. 4. Pozostałym uczestnikom Krajowego Zjazdu Przewodniczący Krajowego Zjazdu udziela głosu poza kolejnością jedynie dla zgłoszenia wniosku formalnego lub sprostowania. Wypowiedź nie może trwać wówczas dłużej niż 1 minutę. 5. Uczestnicy Krajowego Zjazdu zgłaszają chęć zabrania głosu sekretarzowi Krajowego Zjazdu. 6. Uczestnik Krajowego Zjazdu nie może zabierać głosu w dyskusji nad tą samą sprawą więcej niż dwa razy, chyba że Przewodniczący Krajowego Zjazdu wezwie go do kolejnego zabrania głosu lub zezwoli na to na skutek jego zgłoszenia. 7. Przewodniczący Krajowego Zjazdu może zwrócić uwagę zabierającemu głos, który w swoim wystąpieniu odbiega od przedmiotu dyskusji, a po dwukrotnym zwróceniu uwagi może odebrać mu głos. § 14. 1. Do wniosków formalnych zalicza się wnioski o: 1) przerwanie albo zamknięcie obrad; 2) zamknięcie listy osób, które mają zabrać głos w określonej sprawie; 3) zamknięcie dyskusji w określonej sprawie; 4) skierowanie wniosku, projektu uchwały lub innego dokumentu przyjmowanego przez Krajowy Zjazd do komisji zjazdowej celem rozpatrzenia lub opracowania; 5) głosowanie w danej sprawie bez dyskusji; 6) zmianę porządku obrad; 7) przeprowadzenie głosowania; 8) głosowanie imienne; 9) głosowanie tajne; 10) głosowanie alternatywne; 11) ograniczenie czasu przemówienia; 12) sprawdzenie quorum; 13) reasumpcję głosowania; 14) zamknięcie listy kandydatów. 2. Krajowy Zjazd rozstrzyga o wniosku formalnym po wysłuchaniu wnioskodawcy i ewentualnie jednego głosu przeciwnego. § 15. W razie nieobecności Prezesa Naczelnej Rady, Przewodniczącego Naczelnej Komisji Rewizyjnej, Przewodniczącego Naczelnego Sądu lub Naczelnego Rzecznika, sprawozdanie z działalności danego organu przedstawia wyznaczony przez ten organ odpowiednio Wiceprezes Naczelnej Rady, zastępca Przewodniczącego Naczelnej Komisji Rewizyjnej, zastępca Przewodniczącego Naczelnego Sądu albo zastępca Naczelnego Rzecznika. § 16. 1. Po zamknięciu dyskusji nad projektem uchwały, wnioskiem albo innym dokumentem zgłoszonym w toku obrad, Przewodniczący Krajowego Zjazdu oznajmia, że Krajowy Zjazd przystępuje do głosowania. Od tej chwili można zabierać głos tylko dla zgłoszenia wniosku formalnego o sposobie lub porządku głosowania, i to jedynie przed zarządzeniem przez Przewodniczącego Krajowego Zjazdu przystąpienia do głosowania. 2. Porządek głosowania nad uchwałą jest następujący: 1) głosowanie wniosku o odrzucenie projektu w całości, jeżeli wniosek taki został postawiony; 2) głosowanie poprawek do poszczególnych postanowień projektu, przy czym w pierwszej kolejności głosuje się poprawki, których przyjęcie lub odrzucenie rozstrzyga o innych poprawkach; 3) głosowanie projektu w całości, ze zmianami wynikającymi z przegłosowanych poprawek; 3. W przypadku, gdy istnieje kilka alternatywnych projektów uchwały w tej samej sprawie, Krajowy Zjazd może postanowić, iż przeprowadzone będzie głosowanie alternatywne, gdzie wybrany zostanie projekt, który będzie przedmiotem dalszych prac Krajowego Zjazdu. W głosowaniu alternatywnym wybrany zostaje projekt, który otrzyma największą liczbę głosów. 4. Przewodniczący Krajowego Zjazdu ustala kolejność głosowania projektów uchwał i poprawek. 5. Głosowanie we wszystkich sprawach przeprowadza się jawnie z zastrzeżeniem ust. 8. 6. Głosowanie jawne odbywa się poprzez podniesienie dokumentu stwierdzającego posiadany mandat. Obliczenia oddanych głosów dokonują osoby uprawnione do liczenia głosów w głosowaniu jawnym i podają sekretarzowi Krajowego Zjazdu wyniki głosowania. 7. Wynik głosowania ogłasza Przewodniczący Krajowego Zjazdu. 8. Krajowy Zjazd może uchwalić tajność głosowania albo głosowanie imienne w określonej sprawie i wówczas głosowanie przeprowadza komisja skrutacyjna. 9. Przeprowadzając głosowanie tajne komisja skrutacyjna w szczególności: przygotowuje karty do głosowania, rozdaje delegatom karty do głosowania, zbiera głosy do sprawdzonych i zamkniętych przez nią urn, przelicza głosy i ustala wyniki głosowania w protokole, w którym określa: 1) liczbę uprawnionych do głosowania; 2) liczbę głosów oddanych; 3) liczbę głosów ważnych; 4) liczbę głosów nieważnych. 10. Komisja skrutacyjna określa w jaki sposób będzie przeprowadzać głosowanie imienne. 11. Zarówno głosowania jawne, jak też głosowania tajne oraz imienne mogą być przeprowadzane przy użyciu urządzeń do elektronicznego liczenia głosów (głosowanie elektroniczne). System używany do głosowania elektronicznego musi zapewniać możliwość przeprowadzenia głosowania tajnego lub imiennego przy zachowaniu jego charakteru. Prawidłowość przeprowadzania głosowań elektronicznych nadzoruje komisja skrutacyjna. § 17. razie, gdy wynik głosowania budzi uzasadnione wątpliwości, Krajowy Zjazd może dokonać reasumpcji głosowania. 2. Wniosek o reasumpcję głosowania w danej sprawie może być zgłoszony wyłącznie na posiedzeniu, na którym odbyło się głosowanie. 3. Reasumpcja głosowania w danej sprawie może być przeprowadzona tylko jeden raz. 4. Krajowy Zjazd rozstrzyga o reasumpcji głosowania na pisemny wniosek co najmniej 30 delegatów. 5. Reasumpcji głosowania nie podlegają wyniki głosowania imiennego i tajnego. § 18. 1. W trybie przewidzianym dla uchwał Krajowy Zjazd rozpatruje wnioski, a także dokonuje wyborów członków Prezydium Krajowego Zjazdu oraz komisji zjazdowych, a także przeprowadza inne wybory poza trybem określonym w Regulaminie wyborów do organów izb. 2. W przypadku wyborów, o których mowa w ust. 1, w sytuacji, gdy jest więcej niż dwóch kandydatów na daną funkcję albo dokonuje się jednoczesnego wyboru więcej niż jednej osoby na jednakowe funkcje, wybrana zostanie osoba albo osoby, które uzyskały największą liczbę głosów, chyba że Krajowy Zjazd przyjmie wniosek o przeprowadzeniu głosowania w inny sposób. 3. Wybór członków komisji zjazdowej może być połączony z ustaleniem liczby jej członków w ten sposób, że głosowany jest skład komisji wynikający ze wszystkich zgłoszonych kandydatur. § 19. W trybie przewidzianym dla uchwał Krajowy Zjazd może podejmować: 1) rezolucje – zawierające wezwanie skierowane do określonego adresata o podjęcie wskazanego w rezolucji jednorazowego działania; 2) stanowiska – zawierające pogląd lub opinię w określonej sprawie; 3) deklaracje – zawierające zobowiązania się do określonego postępowania; 4) apele – zawierające wezwania do określonego zachowania się, podjęcia inicjatywy lub realizacji zadania. § 20. Po wyczerpaniu porządku obrad Przewodniczący Krajowego Zjazdu ogłasza jego zamknięcie. § 21. 1. Z przebiegu Krajowego Zjazdu sporządza się protokół, który stanowi stwierdzenie przebiegu obrad. 2. Protokół z posiedzenia Krajowego Zjazdu obejmuje stenogram przebiegu obrad, a także w załącznikach: 1) protokoły komisji zjazdowych; 2) pełne teksty podjętych uchwał, przedłożonych sprawozdań, wniosków oraz innych dokumentów Krajowego Zjazdu. 3. Przewodniczący Krajowego Zjazdu jest obowiązany w ciągu 30 dni od zakończenia Krajowego Zjazdu przekazać Naczelnej Radzie dokumenty Krajowego Zjazdu. 4. Odpis protokołu znajdować się będzie do wglądu członków samorządu pielęgniarek i położnych w biurze Naczelnej Izby. Zainteresowany członek samorządu powinien uzyskać wgląd do protokołu najpóźniej następnego dnia roboczego po zgłoszeniu chęci zapoznania się z protokołem. 5. Delegat może zgłosić zastrzeżenia lub poprawki do sporządzonego protokołu w ciągu 30 dni od daty przekazania przez Przewodniczącego Krajowego Zjazdu dokumentów Naczelnej Radzie. 6. O przyjęciu lub odrzuceniu poprawki decyduje Prezydium Krajowego Zjazdu większością głosów. 7. Protokół, do którego nie wniesiono w terminie poprawek lub zastrzeżeń uważa się za przyjęty. Przyjęcie protokołu potwierdzają podpisami członkowie Prezydium Krajowego Zjazdu. 8. Komplet uchwał podjętych przez Krajowy Zjazd i innych dokumentów przyjętych przez Krajowy Zjazd przekazuje się okręgowym radom w ciągu trzech miesięcy od zakończenia Krajowego Zjazdu. .